مطالعه موردی ویدیو پرژکتورهای CP-AW250NM و CP-A200
رومانی
محیطی واقعی با پرژکتورهای نامرئی
از سال ۱۹۹۶، موزه ملی کارپات های شرقی در حال جمع آوری و حفظ گنجینه ای از میراث فرهنگی ترانسیلوانیای جنوب شرقی بود. سرانجام در سال ۲۰۰۶، این موزه درهای ساختمان جدیدش را به روی عموم مردم گشود.
در حالیکه تحقیق و بررسی و امور یافتن و نگهداری میراث مادی ادامه دارد، امروزه مرکز توجه جدیدی پدید آمده است و آن، به نمایش گذاشتن مجموعه و نقل داستان میراث فرهنگی منطقه می باشد. این موزه نمایشگاه های بسیاری را به تنهایی و یا با همکاری سازمان هایی دیگر، سازماندهی می کند.
با توجه به این حقیقت که اتاق های برپایی این نمایشگاه ها بسیار کوچک می باشند، این موزه توجه خود را به برگزاری نمایشگاه های موقتی، معطوف کرده است. این امر، روشی است برای تضمین این مسئله که تغییر مداوم نمایشگاه ها، بازتابی از فرهنگ غنی و متنوع است و هرگز در جذب عموم مردم شکست نمی خورد.
چالش
امروزه مجموعه های تاریخی، باستان شناسی و قوم نگاری این موزه بالغ بر ۱۶ هزار آیتم می باشد. با این حال، بسیاری از این اقلام در درجه اول مورد توجه پژوهشگران و دانشگاهیان است و به منظور افزایش هر چه بیشتر جذبه این آثار برای بازدیدکنندگان، نمایش و ارائه ای دقیق مورد نیاز است.
چالش، ایجاد محیطی بود که تمام بازدیدکنندگان بالقوه، به ویژه نسل های جوانتر را مجذوب خود کند.
راهکار
کمال مطلوب ، فراهم کردن محیطی پویا بود که با قرار دادن آثار در اندازه واقعی و محیط اصلیشان می توانست حاصل شود. این امر با ویدئو پروژکتوری که پس زمینه مناسبی را به نمایش می گذاشت، ممکن بود. اما لازمه این کار تصویری با کیفیت و دقت بالا و بدون سایه بود. این بدان معناست که هیچ عنصر مدرن قابل مشاهده ای که توجه بازدیدکننده را از نمایشگاه منحرف سازد یا ساختار اصلی بنا را تحت تاثیر قرار دهد، نباید وجود داشته باشد.
بنابراین نیاز به استفاده از پروژکتورهای غیر قابل مشاهده بود. ما با کنار هم گذاشتن پروژکتورهایی با فاصله نورافکنی کوتاه، قادر به ارائه بهترین راهکار بودیم. ۹ واحد ویدیوپروژکتور CP-A200 و دو عدد ویدئوپروژکتور CP-AW250NM برای این موزه تهیه شد و تضمین کننده صفحه نمایشی روشن و واضح بود تا به این مجموعه ها زندگی ببخشد و هزاران بازدیدکننده را در هر سال به خود جذب کند.
